Om 'n sertifikaat te ontvang moet jy die laaste 100km van Sarria af stap. (Jy moet ook twee stempels per dag in jou pelgrimspaspoort kry). Die gevolg is dat dit nou soos skooltoere in Margate lyk. Hier is honderde skoolkinders wat op ondersteunende toere op pad is na Santiago. Daarmee saam is daar nog 'n menigde wat die laaste stuk van die Camino wil aandurf. Skielik is dit net te gekommersialiseerd. Ons vrede word versteur.
Dit is egter mos die uitdaging van die lewe, om in alle omstandighede van uit die vrede te leef en nie toe te laat dat ander jou van jou vrede beroof nie. Ek dink die afgelope dag of wat so oor ons land. Die omvang van die armoede tref jou wanneer jy op 'n afstand vanuit Europa daaroor besin. Dit stem ons bykans weemoedig wanneer jy hier die vullesverwyderaars sien, wat van die laagste sosiale stand is, wat steeds hulle werk met 'n stuk werksetiek doen. Wat sal tog van ons land word......
Die pad vandag was die maklikste tot dusver. Ek verstaan nou waarom vriende wat hierdie laaste deel van die Camino gestap het, dit met net sandale gedoen het. Die 300 km wat ons reeds afgelê het, vat egter nou aan ons voete. Ons enkels en bene is seer. Ons moes vanoggend ons opnuut moitiveer om op die pad te klim. Ons het egter net meer as 23 km gemaklik gestap. Vandag was dit heel pad bewolk en mistig, wat die stap natuurlik vergemaklik het.
Met die massas mense is daar vanaand nie genoeg verblyf in die dorpie beskikbaar nie. Ons was vroeg hier en bly in die slegste omstandighede tot dusver. Ons plan was om vanaand self kos te maak. Lieflike groot kombuis, maar geen eetgery of 'n ketel nie. Al die ander Albergues met kombuise het eetgery en potte. Hier is ook geen wi-fi, hoop om by 'n kroeg te kan gaan stuur. Die storte is oop, dus geen privaatheid. Maar, jy speel met die kaarte wat jy gedeel word, want dit kan steeds 'n wen-hand wees. Dit is tog 'n pelgrimstog.
Dan slaap ek vanaand tussen twee jongmeisies. Die beddens aan die een kant is teenmekaar geskuif en aan die ander kant waar jy inklim so 'n 12 cm spasie. Ansie slaap op die stapelbed bokant my (sy staan nie op in die nag nie). Hoe ons vanaand gaan slaap, weet ek nie. Die kamers is erg bedompig.
Ons plan is om die laaste 80 km na Santiago te vertraag om eers Saterdag oggend daar aan te kom. Ons wil ook die groot oorslaapplekke vermy en eerder op die kleiner plekkies slaap. Ons sal môre weet of die strategie gaan werk.
Praktiese raad:
Skeur die deel uit die gidsboek wat jy nie gaan stap nie, gooi dit weg. Ek skeur elke dag die dag se roete uit die gidsboek wat ons beplan om te stap en sit dit in 'n A4 zip lock sakkie. Die vou ek weer op en sit dit in my broeksak. Dis net makliker as om kort-kort die boek êrens te moet uithaal. Saans bêre ek dit weer.
Ons stap tot net buite die dorp, sit dan rustig en bestudeer die verskillende Albergues. Die privaat Albergues is gewoonlik duurder, maar meer "luuks" en stiller. Dit lyk ook of die ouer pelgrims by die privaat Albergues oorbly.
Jy weet nie wat jy kry by die munisipale Albergues voordat jy nie in is nie!
No comments:
Post a Comment