Dit is 18:00 wyl ek nou hier skryf. Die temperatuur op my selfoon sê dit is 34 grade. Vanmiddag 15:00 was dit 32. Ons kook, wel seker nie heeltemal letterlik nie maar tog ook figuurlik. Die sweet loop my af, maar ons is slegs 4 km van die katedraal waar ons more klaarmaak. Waarom dan nie maar deurstap en vandag klaarmaak nie? Ons wil nie deel wees van die massa mense wat vandag klaar gemaak het nie. Ons hoop om môre oggend om en by 7 uur die laaste 4 km te stap. Verder wil ons goed rus want Sondag stap ons verder. Ons beskou dit ook as 'n voorreg dat ons reis so kon uitdraai.
Spanje het ook nou skoolvakansie, iets wat jy kan oorweeg in jou eie beplanning om die Camino te kom stap. Dit was 'n goeie besluit om bietjie terug te hou sodat die massa eers kon aanbeweeg. Ons het in die begin oor die reen gekla, nou wens ons weer dit wil afkoel. Maak jou gereed dat van Sarria af dit 'n bietjie wild raak op die Camino en hier na Santiago se kant toe erg gekommersialiseerd. Kyk verby dit en bly fokus op jou reis. Moenie oordeel nie, jy beroof jouself van te veel vreugde.
Was hierdie reis die moeite werd? Verseker! Dit was die eerste keer in ons getroude lewe dat ek en Ansie 24/7 vir amper 3 weke in mekaar se geselskap was. Dit was goed om weer op hierdie weg waardering vir mekaar te kon kry, weer 'n nuwe stukkie begrip.
Daar is egter ander lesse wat die Weg ons geleer het. Hierdie lesse kan ek nie nou in woorde omskryf nie, trouens ek dink hulle is op ons harte neergeskryf om later eers na die oppervlakte te kom. Dit was 'n reis na binne waar elke dag se treë genoeg was. Ek wonder nou hier of ons in die lewe nie meer treë in 'n dag wil inpas as wat nodig is nie, en so mis ons soveel vreugde, van die lewe en van mede-pelgrims.
Ons het mense ontmoet, ek dink aan die Italianers wat jy instinktief aanvoel dat jy hierdie mense weer wil sien, trouens dat julle sou kon vriende word. Kan daar, in die toekoms, hierin iets opgesluit lê? Die kans is goed dat ons vir Stephni van Bloemfontein ook weer sal sien. Dit is sommer van die mense met wie ons die reis gedeel het. Dan is daar "Voetjie" van Japan. Ons weet nou nog nie haar naam nie, maar as ons stop, verpoos of oorslaap is die jong meisie met haar seer voete en innemende glimlag daar. Op 'n vreemde manier ontwikkel daar 'n band tussen ons en nog ander soos sy.
Dit was vir my goed om ook oor ons land te reflekteer. Of ek nou by nuwe waarhede uitgekom het, weet ek nie, maar my gewaarwording is dat ek bietjie in 'n naïwe politieke korrekte borrel vasgevang is. Ons land figureer nie op die radarskerm van mense hier nie. Die wat wel iets weet, weet van Mandela wat besig is om te sterf.
So sou ek nog honderde sake kon noem waaroor daar op hierdie weg tyd was om in stilte te reflekteer. In 'n sekere sin was dit dan ook 'n kontemplatiewe reis. Hoe ons more gaan voel wanneer ons die katedraal binnestap, weet ek nie. Dit kan mos nou enige van 'n miljoen emosies wees, maar ons gaan dit embrase as deel van ons reis. Want die reis ís goed.
Praktiese raad:
Daar is baie plekke langs die pad om by te kan eet en drink. Kyk egter mooi na die kaart, dit word daarop aangedui. Maak dan seker dat wanneer jy 'n lang stuk moet stap, daar iets is om te eet en te drink. Hou maar 'n noodvoorraad by jou soos vrugte, koekies, yogirt of brood en kaas. Dit is nie regtig swaar om te dra nie.
Elke persoon se begroting lyk anders, supermarkte het goed gewerk om ons kos daar te koop. Jy kan kos maak in meeste Albergues. Die perigrino's menue is egter net so goeie waarde vir geld. Ons het dit gereeld afgewissel. (Ons werk op 'n begroting).
Water is geen probleem nie. Jy kan orals jou bottel volmaak. Daar is orals drinkbare waterfonteine. Ons het baie water gedrink want dit was geweldig warm. Jy hoef dus nie bottel-water te wil koop nie. Wel dit sal onprakties wees.
Groete en dankie vir die saam reis. Nou begin dit eers.
Suseia!
No comments:
Post a Comment