So, na 'n nag se slaap tussen twee jong meisies en 'n klomp jonges wat nog laat gekuier het, het ons 06:45 in die pad geval. Ons koppe was vanoggend by ons kinders. Hesta het gister uit die hospitaal gekom nadat haar verstandtande verwyder is - onbepland. WJ en hulle 'band' vertrek môre op hulle bekenstellingstoer van die vrystelling van hulle nuwe cd, Eerste Reën. Ons kon darem op Youtube na een van die snitte luister en daar wag vir my 'n cd by die huis. Ons het vanoggend met hulle gepraat en onder omstandighede klink hulle goed. Dankie Marieke, Alta en Callie, ons waardeer.
Ons het toe gekies om by Portos oor te slaap. In Engels noem hulle dit 'n hamlet, so 'n plekkie tusen die plase waar daar niks gebeur nie - salig. Ons slaap in 'n privaat Albergue waar daar net 8 in die kamer is. Hopelik rus ons goed vannag. Ons het heerlik geëet aan die peregrino's menu; pasta sop, varkvleis en chips en weer die amandeltert met port.
Nadat ons vanmiddag ons sakke afgelaai het, het ons so 5 km gestap, heen en terug, om na 'n ou kerk te gaan kyk. Die kerk dateer uit die 15de eeu waar die ridders hulle self gevestig het. Die stilte van die ou kerkie adem iets van die mistieke van die pelgrimstog. Soos Brierley in sy gids skryf: Jy kan of gaan soek na heilige plekke of na die innerlike heiligdom. Die reis na binne bly steeds goed. Ons praat op die pad oor die eenvoud van die lewe en hoe om die eenvoud in die alledaagse te vind.
Is ons probleem nie juis dat ons altyd dáár wil wees nie? Dalk is dit ons dilemma in SA. Ons westerlinge is geleer dat sin, hoop en betekenis in die itopia van môre te vinde is en die Africans vind dit weer in die verlede. Indien ons almal mekaar net in die hede kon vind... Indien ons net kon verstaan dat betekenis, vrede, God self, in die hier en die nou is. Die Koninkryk is inderdaad hier en nou binne ons.
Die roete was weereens maklik en gemaklik. Dit bly steeds 'n stroom van stappers (ek huiwer om te sê pelgrims) wat nou stap om by Santiago uit te kom. Ons het reeds besluit dat Santiago nie die einde van die pad gaan wees nie. Ons gaan verder stap tot by Finisterre.
Praktiese raad (ongetoets). Indien jy nuwe skoene het, bring vir jou ekstra binnesole saam. Na 300km sou ek graag net my binnesole wou vervang. Indien jy met ou skoene gaan staap, sit vir jou nuwe binnesole in. Jy kry dit oral te koop.
Ons stap steeds goed met geen probleme nie. Natuurlik is ons lywe en voete na meer as 300 km moeg, maar net 'n oomblik se rus bring nuwe krag. Verpoos dus by die waterstrome, fonteine en stalletjies wat deur vrywilligers beman word. Haal jou rugsak af wanneer jy stop, moenie wil stáán en iets geniet nie, sit, verpoos en geniet werklik.
Ons vertraag nou die pas en hoop om Saterdagoggend Santiago binne te stap. Nou geniet ons egter steeds elke nuwe ervaring. Indien jy die fliek The Way kan kyk voordat jy kom stap, doen dit beslis. Dit is 'n getroue weergawe van wat jy te wagte kan wees. Moet egter nie kom stap net om 'n staproete van ??km te kom doen nie. Vir my en Ansie is die pelgrimsreis die moeite werd en ons herinner onsself deurendtyd daaraan. Hier is dit waar dat die Gees waai waar Hy wil.
Ultreia.
No comments:
Post a Comment