Vanoggend ongeveer 08:15 stap ons Santiago binne. Saam met ons stap nog 'n Suid-Afrikaanse vrou. Sy is deel van die Bloemfontein groep. Dit was 'n goeie besluit om net buite Santiago oor te slaap. Dit is stil wannneer ons die plein voor die katedraal betree, bykans onvoorbereid? Ons dwaal rond asof ons nie mooi weet wat om nou te doen nie. Dit is die einde van die reis en ook nie.
Ons stap die katedraal binne met steeds hierdie verwarde gevoel van wat maak ek met my emosie en watter emosie beleef ek regtig. Ek stap deur die katedraal en poog om alles net te adem. Ek en Ansie gee mekaar ruimte om elkeen sy eie belewenis te smaak. Daar is verskeie kapelletjies binne die katedraal waar daar in heel party 'n eucharistie in 'n spesifieke taal aangebied word. Ek wil brood uithaal, wyn en die ander nader roep. (Ek het nie wyn by my nie, wel brood).
Ek stap die trappe af na waar die oorskot van Sint Jakobus lê. Daar kniel ek en prewel 'n kort gebed. Daar is nie werklike stilte nie. Ek stap weer uit en gaan sit langs Ansie - in stilte. Later beduie ek haar waar die oorskot van Jakobus lê. Ons beweeg weer deur die katedraal en besluit by 09:00 dat dit tyd is om ons compostellos te gaan haal.
Die ry is gelukkig relatief kort. Ons ontmoet die ou bekendes van die reis en nog Suid-Afrikaners. Voor by die toonbank moet ek my rede vir die reis merk. Nee, beslis nie godsdienstig nie, ook nie toerisme nie, eerder spiritueel. Ansie merk dieselfde. Ons stap uit, neem foto's en neem afskeid. Ons Italiaanse vriende is ook daar, ons moet eers gaan saam koffie drink.
Ons kry verblyf, eet vinnig 'n broodjie en toe terug na die katedraal vir die 12 uur mis. Ons beleef dit as chaoties en na 45 min, waar kinders in een van die kapeletjies gedoop is, toeriste in en uit loop, besluit ons dat dit eers genoeg is. Tog is daar 'n moment in die Spaanse diens waar ek die skoonheid van die aanbidding waardeer. Dalk was dit die orrel en samesang wat my terug gevat het na 'n tyd in die verlede, was dit dalk Taize of dalk 'n NG Kerk toe ek 'n kind was, daar waar my reis begin het met die vals Portugese munt wat my pa by die Shell garage vir my gekry het?
Ons kom stort, vul voorraad aan vir die reis wat môre verder gaan. Ons dwaal deur die pragtige stad, maar ons is nog nie toeriste nie. Ons is nog steeds peregrinos wat môre die reis voortsit. Dus liewe vriende, die verhaal is nog nie verby nie. Nou is dit steeds 'Ultreia'. Finesterre lê net 'n Comrades ver - 86.7 km.
Groete
Praktiese raad:
Ons het nooit gesukkel om selfone/kameras te laai nie. Meeste plekke het kragpunte.
Bring werklik min klere. Ek het met twee stelle gestap en een stel vir saans en slaap.
Los so gou moontlik onnodige goed agter, iemand anders kan dit dalk gebruik. Dit is deel van die reis.
Medikasie: ons het niks gebring vir verkoue nie en moes koop. Onthou ook 'n antiseptise salf. Zamboksalf is wonderlik vir lippe, voete en bytplekke. Hier is genoeg apteke. Ansie se bottel hoesstroop was R40, ek vermoed dis wat ons by die huis ook sou betaal.
No comments:
Post a Comment