Jammer die plasing is so laat, maar ons slaap toe gisteraand by 'n Albergue tussen niks en nerens, geen wi-fi, geen restautant of kafee. Kom ek begin voor.
In Melide waarsku die Italianers ons dat verblyf nou 'n probleem raak. Een van die redes waarom ons meer per dag gestap het, is juis verblyf. Ons beplan om bv 20 km te stap,maar dan is verblyf op 14 km - te naby of dalk op 25 km. Gister wou ons by 25 km oorslaap net om daar te kom en te hoor dit is vol. Volgende dorp - nog 5 km en dit is bloedig warm. Ons stap terwyl ons vra wat wil die Weg ons leer.
In Santa Irene is die eerste Albergue ook vol, 300m straat af is die oulikste munisipale Albergue. Mooi nuut, vars en skoon, maar geen ander fasiliteite nie. Ons ontmoet 'n vrou uit Bloemfontein wat vir Ansie keel-medisyne gee. Ons deel weer met haar 'n eetdingetjie. Ons is nou altwee siek, maar ons hou.
Vanoggend dink ek weer aan die pad. Daar is daagliks pelgrims saam met jou op reis. Jy hoef nie te vra vir wie jy iets moet beteken nie. Hulle is daar, soos die Amerikaner met wie ons ons pot pasta kon deel. En dan loop ons hom weer later raak en hy nooi ons vir koffie - onbepland. Probeer sien raak vir wie jy elke dag iets voor kan beteken, en doen dit net.
Ons stap deur die mooiste dele van die land en is dankbaar vir elke belewenis. Ook die swaarkry is goed, dit leer mos volharding. Ons moet ons koppe, nou 8km van Santiago weer reg kry om te besef die einde van die pad is nie vandag of more nie, maar volgende week by Finisterre. Ons sien uit om hierdie deel van die tog af te sluit. Na ongeveer 400km is ons opgewonde oor die reis.
Ultreia
No comments:
Post a Comment