WAAROM DIE CAMINO

Mense vra my nou twee vrae: Waarom gaan jy dit doen en die wat meer voorbarig is: Hoe kry jy dit reg?

Waarom doen ons dit?

Toe ons ongeveer drie jaar gelede daarvan gehoor het, het dit na iets geklink om te doen. Later het ons besluit, kom ons doen dit. Soos ons begin voorberei het vir die stap, het ek al hoe meer bewus geword van die feit dat mense wat so 'n reis onderneem nie onveranderd daarvan terug kom nie. Ek onthou my eerste reis na die kloosters in Egipte se westelike woestyn in 1997. Ek het teruggekom anders as wat ek gegaan het. In 2004 het ek weer teruggekeer na die kloosters van Pishoy, Surian en Baramos. Dit het my lewe in so 'n mate verander dat dit my totale spiritualiteit (hoe ek God beleef) radikaal in 'n nuwe koers gestuur het.

Ek en Ansie betree 'n nuwe fase in ons lewens. Ons kinders is op Universiteit en heel moontlik oor ongeveer twee jaar uit die huis uit. Dan is dit net ons twee. Ons het dus besluit om hierdie reis te onderneem met die oog op ons huwelik. Ons is bykans 22 jaar getroud. Daar lê moontlik nog 22 jaar voor. Die vraag is: Kan die volgende 22 jaar beter wees as die eerste 22 jaar? Nou hoe beplan jy om dit te maak werk op die Camino? Ek dink nie jy kan dit beplan nie. Dit is die intensie van ons harte en die begeerte van ons gees. Ten diepste wil ons soos die eerste pelgrims ook die reis onderneem met 'n begeerte om af te lê en iets nuuts op te neem. Dit is dus ons as reisgenote se reis saam met die Reisgenoot.

Wat hierby aansluit is dat dit 'n spirituele reis is. Nee, moet nie dink dit is nou hierdie “diep, ernstige, swaarmoedige saak” nie. 'n Reis gaan mos om vreugde, ervaring en belewenis. Die vreugde is hopelik geleë in die eenvoud van die reis, die minimalistiese oor die weg kom met min klere in jou sak (en met die Rand-Euro met minder geld ook) en die deel van die lewe met jou reisgenoot op 'n gemaklike, eenvoudige en vreugdevolle manier. Dit is nou as die pyne in die knieë en heupie nie die pret bederf nie. Dit is daarom 'n bestekopname oor waar ons onsself nou op ons lewensreis bevind en of dit tyd is vir aanpassings.

Hoe kry julle dit reg?

Wel dis seker soos om die Comrades te hardloop of enige ander groot doelwit. Dit begin met 'n idee of 'n droom. Daarna besef jy die droom moet afgebreek word in haalbare doelwitte en dan moet jy jou doelwitte stukkie vir stukkie opbreek in klein haalbare take wat oor 'n periode van tyd konstant aan gewerk en afgehandel moet word. Toe ons begin droom het, het Ansie onmiddellik die spaarplan in werking gestel. (Moet nooit geld as 'n verskoning gebruik waarom jy nie 'n droom kan koester nie.) Moet ook nie vir jou self sê dit gaan my Rxx,00 kos nie, ek het dit nie nou nie. Behalwe as geld vir jou geen probleem is nie, het min mense die finansiële vermoë om onmiddellik 'n groot klomp geld neer te sit. Oor 'n periode van tyd begin jy dit gewoon te reël en wanneer jy so 6 maande voor die beplande stap die vliegtuigkaartjies gekoop het, weet jy daar is nou geen omdraai nie. Dan is daar nog ses maande om te spaar en oor 'n periode van tyd sekere betalings te maak. Onthou ook dat terwyl jy stap, jy dit wat jy by die huis aan vervoer en kos sou spandeer nou op die Camino spandeer.

Doen jou eie reisreëlings oor die internet. Los die reisagente. Hulle het nie geduld om ure te soek na die beste vlieg-opsies teen die beste kostes nie. Jy kan alles self doen en nog 'n paar rand kommissie spaar. Doen jou verblyfreëlings en ander reisreëlings self oor die internet. Indien jy hierdie blog lees, kan jy dit doen.

“......sodat deur U begeleiding

hulle aan die einde van hulle reis veilig mag arriveer en,

verryk deur genade en deugsaamheid,

mag terugkeer na hulle huise

gevul met heling en ewige vreugde

Amen”