Na 'n relatief goeie nagrus, val ons 07:00 in die pad. Sommiges is reeds uit, hulle het al 05:30 opgestaan. Die plan was om by Mazarife oor te slaap - 15 km. Ons het egter, na piekniek langs die pad, net voor 11 vm daar aangekom. Ons drink koffie en besluit om nog 10 km te stap en dan by Villavente oor te slaap. Daar gekom stap ons deur die dorp om te kyk hoe lyk die Molino Galochas. Dit is 'n ou graanmeul wat in 'n gastehuis omskep is.
Dit lê ongeveer 1km buite die dorp. 'n Pragtige plek wat oor die rivier gebou is. Kostes - €95 vir 'n kamer met aandete, bed en ontbyt. Dis bo ons vuurmaakplek, ons betaal tans tussen €5-7 per bed. "Hoe ver is die volgende dorp?" vra Ansie. 3 km - antwoord hulle. Ansie: "Kom ons stap." Ek: "Dos serveca, por favor!" Sy bedien ons met twee koue biere met soutbeskuitjies, dra later 'n appelbrood aan. Ons geniet die skoonheid en gasvryheid, sy maak ons beker vol.
Ons stap die volgende 3 km na die dorp Hospital de Orbigo en nog meer as 'n km na die Albergue San Migual waar ons oorslaap. Ons word hartlik verwelkom: "Trek uit julle skoene, haal af julle rugsakke, kry 'n slukkie wyn, welkom!" Ons stort, was klere en val uitgeput op ons beddens neer. Ons gaan eet die pelgrimspspyskaart by 'n restaurant en geniet die geure van die Spaanse disse: Vir Ansie vir voorgereg, pasta met kaas en vir my 'n bord koue vleis met kaas. Daarmee saam brood en 'n bottel wyn. Hoofgereg vir Ansie; vis en slaai, ek kies gebraaide vark skywe met rooi-peper en chips. Met nagereg... alles vir €9 per persoon.
Ek dink vanoggend aan die reis toe ons so sukkel met ons rugsakke. Ons dra steeds te veel saam, onnodig. So is dit met die lewensreis ook. Ons dra te veel en dit hou ons terug. Om te laat los en te laat gaan, is egter nie so maklik nie.
Ons lywe is seer met nuwe pyne daagliks, tog is ons dankbaar dat ons voete hou. Vir pyn kan jy 'n pilletjie sluk, aan blase is daar nie salf te smeeer nie. Ons hoop en vertrou dat ons lywe sal hou. Aan ons vyande - vergewe ons en aan ons kinders - onthou ons.
Ons probeer reflekteer op die reis, dis egter nog te vroeg.
Ultreia! Tot môre - DV.
Ns. Die paar tekkies kry ons langs die pad. Duidelik het die persoon besluit dis sy skoene wat hom terug hou.
No comments:
Post a Comment